Czy osoby z zespołem Downa mogą prowadzić „normalne” życie? Czy jest to możliwe mimo tak wielu ograniczeń oraz barier
społecznych? Są w tej kwestii podzielone opinie. Jednak trzeba pamiętać, że są to tacy sami ludzie jak wszyscy i również mają prawo do szczęścia.
Jakiś czas temu został wyemitowany program „Down the Road”. Opowiada on o kilku osobach z zespołem Downa, którzy wybrali się w podróż po Europie z Przemkiem Kossakowskim (polski dziennikarz, dokumentalista i podróżnik).
Wydawać by się mogło, że doświadczenie podróży to sama frajda i radość. Jednak nie jest to takie proste kiedy przychodzi zderzyć się z rzeczywistością.
fot. Instagram.com/przekossakowski
Problem niepełnosprawności bardzo daje się we znaki, kiedy mamy szczególne potrzeby, którym czasem ciężko sprostać. Osoby z zespołem Downa są bardzo wymagające pod tym względem.
Trzeba liczyć się z tym, że potrzebują one więcej uwagi i co ważne – miłości i wsparcia by nie czuły się odrzucone. W przeciwnym razie jest to dla nich duża trauma.
W programie można było zobaczyć jak osoby z niepełnosprawnością intelektualną funkcjonują w niecodziennych warunkach, bo sama podróż i to w dodatku bez rodziców, czy najbliższych opiekunów na tak długi czas była dla nich bez wątpienia czymś nowym i zarazem pełnym obaw.
Bohaterowie programu próbowali odnaleźć się w nowej sytuacji, w której do tej pory nie mieli okazji brać udziału. Z pozoru proste i rutynowe czynności, nie były dla nich zbyt łatwe.
Jednak w miarę upływu czasu bohaterowie programu zaczęli przełamywać własne bariery i oswajać się z myślą, że mogą też czasem spędzać czas bez rodziców. Dzięki temu poznają inny świat i otwierają się na nowe możliwości. To daje im motywację do życia i pokazuje, że oni też mogą być samodzielni i próbować nawiązać nowe relacje, bo każdy czasem potrzebuje odrobinę wolności i poczucia, że jest się dla kogoś ważnym i potrzebnym.
Ważne by o tym nie zapominać i pamiętać, że osoby z niepełnosprawnością nie są inne. Potrzebują jedynie wsparcia i akceptacji społeczeństwa, by nie czuły się odosobnione. Dlatego nie warto poszerzać stereotypów, bo takie osoby są równie wartościowe a i wiele możemy się od nich nauczyć. Bez wątpienia to, co dajemy innym może do nas wrócić nawet podwójnie.
fot. Instagram.com/przekossakowski
Autor : Patrycja Potaczek